از دوستان و آشنایان

هرکس مرا میبیند

از دور میگوید:

این روزها انگار

حال وهوای دیگری داری!

اما 

من مثل هرروزم

با آن نشانی های ساده

و باهمان امضا،همان نام

و با همان رفتار معمولی

مثل همیشه ساکت و آرام

این روزها تنها

حس میکنم گاهی کمی گنگم

گاهی کمی گیجم

حس میکنم

از روزهای پیش قدری بیشتر

این روزها را دوست دارم

گاهی " از تو چه پنهان

باسنگها آواز میخوانم

و قدر 

بعضی لحظه ها را خوب میدانم

این روزها گاهی 

از روز و ماه و سال ، از تقویم

از روزنامه بی خبر هستم

حس میکنم گاهی کمی کمتر

گاهی شدیدا بیشتر هستم

حتی اگر میشد بگویم

این روزها گاهی خدا راهم

یک جور دیگر میپرستم

از جمله دیشب هم

دیگرتر از شبهای بی رحمانه دیگر بود

من کاملا تعطیل بودم

اول نشستم خوب

جورابهایم را اتو کردم

تنها _ حدود هفت فرسخ_ در اتاقم راه رفتم

باکفشهایم گفتگو کردم

و بعداز آن هم

رفتم تمام نامه ها را زیرو رو کردم

و سطر سطر نامه ها را

دنبال آن افسانه موهوم

دنبال آن مجهول گشتم

چیزی ندیدم

تنها یکی از نامه هایم

بوی غریب و مبهمی میداد

انگار

از لابلای کاغذ تاخورده ی نامه

بوی تمام یاسهای آسمانی احساس میشد

دیشب دوباره

بی تاب در بین درختان تاب خوردم

از نردبان ابرها تا آسمان رفتم

در آسمان گشتم

و جیبهایم را 

از پارههای ابر پر کردم

جای شما خالی!

یک لقمه از حجم سفید ابرهای ترد

یک پاره از مهتاب خوردم

دیشب پس از سی سال فهمیدم

که رنگ چشمانم کمی میشی است

و برخلاف سالهای پیش

رنگ بنفش و ارغوانی را

از رنگ آبی دوستتر دارم

دیشب برای اولین بار

دیدم که نام کوچم دیگر

چندان بزرگ و هیبت آور نیست

این روزها دیگر

تعداد موهای سفیدم را نمیدانم

گاهی برای یادبود لحظه ای کوچک

یک روز کامل جشن میگیرم

گاهی 

صد بار در یک روز میمیرم

حتی

یک شاخه از محبوبه های شب

یک غنچه مریم هم برای مردنم کافیست

گاهی نگاهم درتمام روز

با عابران ناشناس شهر

احساس گنگ آشنایی میکند

گاهی دل بی دست و پا و سربزیرم را

آهنگ یک موسیقی غمگین

هوایی میکند

اما

غیر از همین حسها که گفتم

و غیر از این رفتار معمولی

و غیر از این حال وهوای ساده و عادی

حال و هوای دیگری

در دل ندارم

رفتار من عادی است..........